Ponieważ mówimy o jakimś tam małym mężczyźnie. Odmiana przymiotnika po rodzajniku określonym. Jeżeli przed przymiotnikiem niemieckim jest rodzajnik określony, to już wykonuje całą robotę i jednoznacznie określa płeć, liczbę oraz przypadek – przymiotnik więc nie musi tego robić.
A zatem, taki przymiotnik nie ma co się wysilać i prawie zawsze dostaje końcówkę „-en“. Unser altes Auto fährt noch gut.
Przymiotnik jako przydawka: odmiana przymiotnika. Rodzajnik nieokreślony niemiecki. W języku niemieckim wyróżniamy rodzaje rodzajników: rodzajnik określony, rodzajnik nieokreślony i rodzajnik zerowy.
Rzeczą oczywistą jest to, że rodzajnik (tak samo jak w przypadku języka polskiego) mówi nam jakiego rodzaju jest dana rzecz, osoba. Tym razem zajmiemy się rodzajnikiem nieokreślonym. Większość rzeczowników w języku niemieckim poprzedzona jest rodzajnikiem.
Aby go przyswoić musicie zapamiętać końcówki przymiotnika. Zobaczcie: Zacznijmy od rodzaju żeńskiego, np.
Są również przypadki, że w ogóle się pomija rodzajnik. Obejrzyj lekcję i zrób przygotowane przeze mnie ćwiczenia. Wynika to z tego, że rodzajnik nieokreślony nie zawsze posiada końcówkę sygnalizującą dany przypadek i rodzaj rzeczownika. Dotyczy to mianownika rodzaju męskiego i nijakiego oraz biernika rodzaju nijakiego, gdzie przymiotnik przyjmuje końcówki odmiany typu sygnalizujące przypadek i rodzaj.
Jak już zapewne zauważyliście w pierwszym przykładzie, nasz przymiotnik otrzymał końcówkę “-e”. A dzieje się to za sprawą jego odmiany po rodzajniku (w tym wypadku) nieokreślonym. Nie zapomnijcie przy tym użyć odpowiedniej końcówki. W ramach przypomnienia – rodzajnik nieokreślony nie występuje w liczbie mnogiej. Końcówki te powtórzą się tam, gdzie mianownik równa się biernikowi, a więc w rodzaju żeńskim i nijakim.
W pozostałych przypadkach, gdzie rodzajnik nieokreślony odmienia się, dodajemy końcówkę –en. W liczbie mnogiej ze względu na brak rodzajnika nieokreślonego przydawka przybiera końcówki takie, jak rodzajnik określony. Rzeczowniki i rodzajniki w języku niemieckim. Zadanie składa się ze zdań z pustymi miejscami przeznaczonymi na przedimki i rzeczowniki. W zależności od tego, czy przed przymiotnikiem stoi rodzajnik określony, nieokreślony, czy nie stoi żaden, przymiotnik przybiera różne końcówki.
Poniższe tabelki zawierają schematy końcówek przymiotnika w poszczególnych przypadkach. Język niemiecki da się lubić ! Artikel), nie mający liczny mnogiej.
Na przykład: Der nett e Mann spricht fließend Deutsch. Miły pan mówi płynnie po niemiecku. Natomiast jeśli chodzi o stopień najwyższy przymiotnika pełniącego funkcję przydawki, to dodajemy wówczas do formy podstawowej przymiotnika końcówkę -st lub -est i odpowiednią końcówkę, jaką przyjmuje przymiotnik w deklinacji, np. Kiedy przymiotnik stoi przed rzeczownikiem należy go odmienić przez przypadki tak samo jak rodzajnik.
W tabelach podajemy wszystkie przypadki, również niemiecki dopełniach, czyli der Genitiv. Schwache Deklination – odmiana przymiotnika po rodzajniku określonym. Odmieniając przymiotnik po rodzajniku określonym mówimy o tzw. Znajomość zasad odmiany przymiotników niemieckich pozwoli Ci tworzyć zdania prawidłowe pod względem gramatycznym i, co szczególnie ważne, zrozumiałe dla odbiorcy.
W deklinacji przymiotnika najważniejszy jest rodzajnik (określony, nieokreślony i tzw. zerowy), który poprzedza związek, jaki tworzy przymiotnik z rzeczownikiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.